Η ιστορία του μελιού
Οι αρχαίοι Έλληνες το θεωρούσαν αντιγηραντικό και αναφέρεται ότι είχαν τοποθετήσει μέλι μέσα στον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου προκειμένου να διατηρηθεί το σώμα του.
Το μέλι θεωρείται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα η φυσική εκείνη τροφή, που έχει για τον ανθρώπινο οργανισμό μεγάλη θρεπτική αξία. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως οι Θεοί του Ολύμπου τρέφονταν με μέλι (Νέκταρ των Θεών). Από τον Όμηρο μέχρι τον Ιπποκράτη, τον Διοσκουρίδη τον πατέρα της φαρμακευτικής, και από τον Πυθαγόρα μέχρι τον Αριστοτέλη το μέλι αναφέρεται ως υψηλής αξίας τροφή με ιδιότητες που βοηθούν στην καλή υγεία του οργανισμού. Η επιστήμη έχει επιβεβαιώσει αυτές τις διαπιστώσεις.
Σήμερα είναι γνωστή σε όλους η προσπάθεια που έχει αρχίσει, ώστε να γίνει γνωστή ανά τον κόσμο, η περίφημη Μεσογειακή Διατροφή, που περιλαμβάνει και το μέλι.
Από την αρχαία Ελλάδα υπάρχει πληθώρα μυθολογικών αναφορών και ευρημάτων σε Αγγεία κυρίως του 6ου αιώνα π.Χ. που μαρτυρούν την μεγάλη σημασία του μελιού στην καθημερινή ζωή, ως τρόφιμο αλλά και ως θεραπευτικό μέσο.
Στην Αίγυπτο μετά από ανασκαφές που έγιναν τα τελευταία χρόνια, βρέθηκαν πάπυροι 3.500 χρόνων π.χ. που αναφέρουν το μέλι ως θεραπευτικό μέσο για δεκάδες παθήσεις. Οι Αιγύπτιοι πρόσφεραν στους θεούς τους κηρήθρες με μέλι ως πολύτιμο δώρο αφοσίωσης και εξευμενισμού.
Η βασίλισσα Κλεοπάτρα έκανε μπάνιο μέσα σε γάλα με μέλι.
Στο βιβλίο που μιλάει για τη ζωή των αρχαίων Ινδών αναφέρεται, ότι η ζωή παρατείνεται, όταν στην καθημερινή διατροφή υπάρχει το γάλα και το μέλι.
Στις Μυκηναϊκές πινακίδες της Γραμμικής Β ανάμεσα στα άλλα προϊόντα βασικής διατροφής αναφέρεται και το μέλι.
Στους θεούς οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν μέλι, κρασί, δημητριακά, καρυκεύματα, λάδι, μαλλί, τυρί, σφάγια ζώων, υφάσματα, χρυσά αγγεία. Στη
Μινωική εποχή πρόσφεραν κρασί και μέλι στις θυσίες.
Με μέλι ανατράφηκε ο Δίας από τη νύμφη Μέλισσα στο Δικταίο Άντρο.
Η θεά Ήρα, που αντιπροσωπεύει τα αιώνια νιάτα, προσφέρει μέλι στους θεούς για να μη γεράσουν. Οι θνητοί σε διάφορα μυστήρια προσφέρουν μελόπιτες στον Άδη, για να τους χαρίσει υγεία και ευεξία.

1_b
138032100_3595845623784284_5042399725368793120_n
244623293_4377856722249833_5625526159234593457_n
730688401000100980735no
Ο θεός Πάνας, γιος του Ερμή, ήταν θεός των δασών και των βοσκών της Αρκαδίας. Ζούσε στα βουνά και στα δάση, περιφερόταν στα βοσκοτόπια, περιποιόταν τα κοπάδια, φρόντιζε για τα ζητήματα του κυνηγιού, προστάτευε τη μελισσοκομία και την αλιεία. Ο Πυθαγόρας διαπιστώνει ότι το μέλι μπορεί να εξαφανίσει την κόπωση. Μετά από εντατική χειρωνακτική ή πνευματική εργασία λίγο μέλι μόνο του ή συνοδευμένο με γάλα ξεκουράζει τον ταλαιπωρημένο οργανισμό, δίνοντάς του νέες δυνάμεις. Η ροδοδάκτυλος Ηώ, σύμφωνα με τον Όμηρο, έτρεφε τους ήρωες με αμβροσία (γάλα και μέλι), για να τους κρατά ακμαίους, ενώ τον Απόλλωνα, που δε γνώρισε το θηλασμό από τη μητέρα του Λητώ, τον έθρεψε η Θέτις με μέλι. Ο περίφημος μάντης Ίαμος, εγκαταλελειμμένος από την ίδια του τη μητέρα, ανατράφηκε από δύο μεγάλα φίδια, που του έφερναν καθημερινά φρέσκο μέλι σε μια σπηλιά κοντά στον ποταμό Αλφειό. Σύμφωνα με το μύθο, ο Ηρακλής πρόσφερε μελόπιτα στον Κέρβερο, για να τον αφήσει να περάσει στον Άδη. Ο Αριστοτέλης πίστευε, ότι το μέλι παρατείνει τη ζωή. Ο δε Ιπποκράτης, που πέθανε σε ηλικία 104 ετών, συνιστούσε το μέλι για τη θεραπεία πολλών ασθενειών. Ο Δημόκριτος ο οποίος έζησε περισσότερα από 110 χρόνια, απέδωσε την μακροβιότητα του στο μέλι, λέγοντας ότι το προϊόν βοηθά τον μεσήλικα να διατηρεί νεανικό σφρίγος. «Χρειάζεται τα μεν έσωθεν του σώματος να διαβρέχονται δια μέλιτος, τα δε έξωθεν δια ελαίου» έλεγε ο πατέρας της ατομικής θεωρίας. Στην περίοδο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας το μέλι ήταν μέρος της διατροφής, ιδιαίτερα στα μοναστήρια. Σε κείμενα της εποχής αναφέρονται τα παρακάτω: «Εάν θέλεις να διαφυλάξεις τη νεότητά σου, απαραιτήτως πρέπει να τρώγεις μέλι» έλεγε ο μεγάλος γιατρός Αβικέννας το 1000 μ.Χ.

Στοιχεία επικοινωνίας:
6976597491
6932005006